Skip to main content

Η καθημερινή παρουσία σχολικού νοσηλευτή μειώνει τις απουσίες, βελτιώνει σημαντικά τις σχολικές επιδόσεις και ενισχύει τη διαχείριση του διαβήτη σε μαθητές με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών της «Κοινοτικής Νοσηλευτικής και Νοσηλευτικής Δημόσιας Υγείας» του Τμήματος Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.

Οι μαθητές με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 χρειάζονται υποστήριξη από σχολικό νοσηλευτή, προκειμένου να διασφαλίζεται η κατάλληλη φροντίδα των παιδιών αυτών αλλά και η ασφάλειά τους στο σχολικό περιβάλλον. Ήδη από το 2015 στην Ελλάδα παρέχεται αυτή η δυνατότητα μετά από αίτηση του γονιού, ωστόσο οι σχολικοί νοσηλευτές δεν επαρκούν για να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματα πανελλαδικά με αποτέλεσμα να υπάρχουν παιδιά με σοβαρές χρόνιες παθήσεις, όπως είναι ο σακχαρώδης διαβήτης, τα οποία μένουν χωρίς την υποστήριξη στο σχολικό περιβάλλον με σημαντικές επιπτώσεις τόσο στα ίδια τα παιδιά όσο και στους γονείς τους (απώλεια, για παράδειγμα, εργασίας για την  παρακολούθηση του παιδιού στο σχολείο).

Σκοπός αυτής της μελέτης, οποία δημοσιεύτηκε στο έγκριτο ελβετικό επιστημονικό περιοδικό MDPI Health care, ήταν να διερευνήσει τις αντιλήψεις των γονέων σχετικά με τη φροντίδα και την ασφάλεια των παιδιών τους που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 στο σχολείο. Σε αυτήν τη μελέτη συμμετείχαν 356 γονείς (288 μητέρες και 68 πατέρες) παιδιών με διαβήτη τύπου 1 πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίοι απάντησαν διαδικτυακά σε δύο ερωτηματολόγια: «Γνώσεις γονέων για Σχολική Φροντίδα για Παιδιά με Διαβήτη» και «Ασφάλεια παιδιών με ΣΔ1 στο σχολείο». Τα δεδομένα συλλέχθηκαν από τον Μάρτιο έως τον Μάιο του 2020. Από το σύνολο των συμμετεχόντων, στο 58,8% των περιπτώσεων υπήρχε σχολικός νοσηλευτής.

Επιπλέον, το 89,9% των γονιών γνώριζε πώς να έρθει σε επαφή με το άτομο που φροντίζει τον διαβήτη του παιδιού τους στο σχολείο και το 78,1% των γονιών έκρινε ως πολύ σημαντικό τον ρόλο του σχολικού νοσηλευτή.

Η πλειοψηφία των γονιών (58,8%) σημείωσε ότι τα παιδιά τους έλαβαν κάποια φροντίδα από τον σχολικό νοσηλευτή, λιγότεροι από τους μισούς (44,6%) δήλωσαν ότι αισθάνονται πολύ ασφαλείς όσον αφορά τη φροντίδα του διαβήτη και το 42,5% των γονιών ανέφερε ότι είναι αρκετά ικανοποιημένοι με τη διαχείριση του διαβήτη. Επιπλέον, οι γονείς δήλωσαν ικανοποίηση με τον χειρισμό ενός περιστατικού υπογλυκαιμίας ή υπεργλυκαιμίας στις  περιπτώσεις που στο σχολείο των παιδιών τους υπήρχε σχολικός νοσηλευτής.

Η μικρότερη ηλικία του παιδιού, η εξειδίκευση και οι προχωρημένες δεξιότητες των σχολικών νοσηλευτών στη διαχείριση του διαβήτη, η ύπαρξη γραφείου σχολικού νοσηλευτή και το ανώτερο μορφωτικό επίπεδο του πατέρα συσχετίστηκαν θετικά με υψηλότερα αισθήματα ασφάλειας και ικανοποίησης από τους γονείς.

Επιπλέον, η παρουσία σχολικού νοσηλευτή συσχετίστηκε με υψηλότερες σχολικές επιδόσεις των παιδιών που πάσχουν από διαβήτη, σημαντικά λιγότερες απουσίες λόγω της χρόνιας πάθησης και καλύτερη διαχείριση του διαβήτη από την πλευρά των ίδιων των παιδιών.

Τέλος, φάνηκε ότι οι πιο πρόσφατες τιμές γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) ήταν καλύτερες στις περιπτώσεις όπου υπήρχε σχολικός νοσηλευτής.

Το αίσθημα ασφάλειας και ικανοποίησης που έχουν οι γονείς των μαθητών με σακχαρώδη διαβήτη σχετικά με τη φροντίδα που λαμβάνουν τα παιδιά τους στο σχολικό περιβάλλον έχει μελετηθεί διεθνώς τα τελευταία χρόνια, καταδεικνύοντας την ανησυχία των γονιών για τη φροντίδα και την ασφάλεια των παιδιών τους που πάσχουν από διαβήτη. Η παρουσία σχολικών νοσηλευτών ως μόνιμου προσωπικού στο κάθε σχολείο κρίνεται απαραίτητη, καθώς, όπως γίνεται φανερό από τα αποτελέσματα της μελέτης, η καθημερινή παρουσία τους συμβάλλει στη σημαντική μείωση των απουσιών των παιδιών που πάσχουν από διαβήτη, αυξάνει σημαντικά τις σχολικές τους επιδόσεις και, ταυτόχρονα, συμβάλλει στην καλύτερη ρύθμιση του διαβήτη τους.

Παράλληλα, όπως αναφέρουν οι ερευνητές της μελέτης, η παρουσία του σχολικού νοσηλευτή είναι απαραίτητη σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, καθώς οι έφηβοι έχουν σημαντικές ανάγκες διαχείρισης του διαβήτη τους που αυξάνονται λόγω της ψυχολογικής επιβάρυνσης που βιώνουν.

Μετάβαση στο περιεχόμενο