→ ΣΔ Τύπου 2: 10 Μαΐου – 30 Μαΐου
→ ΣΔ Τύπου 1: 7 Ιουνίου – 20 Ιουνίου
Δράση 2021
Α' Περίοδος
10 Μαΐου - 20 Ιουνίου
Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου 1: 7 Ιουνίου – 20 Ιουνίου
Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου 2: 10 Μαΐου – 30 Μαΐου
Δράση 2021
Α' Περίοδος
10 Μαΐου - 20 Ιουνίου
👉 Περιεχόμενο Δράσης 2021 για Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 1
Διατροφική «θεραπεία» στον Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1
Η διατροφική «θεραπεία»… σε πρώτο πλάνο
Η διατροφή αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο στην πρόληψη (Προληπτική διατροφή) και τη θεραπεία πολλών παθήσεων και ειδικότερα του Σακχαρώδη Διαβήτη. Μάλιστα, η ιατρική διατροφική θεραπεία του Διαβήτη αποτελεί ένα βασικό, ίσως το σημαντικότερο, τμήμα της συνολικής θεραπευτικής παρέμβασης στον Διαβήτη και ειδικά στον Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1. Αυτό ισχύει εξαιτίας της παντελούς έλλειψης παραγωγής ινσουλίνης από το πάγκρεας. Όταν καταναλώνουμε τροφές, το τελικό προϊόν της διάσπασής τους, τα σάκχαρα, παραμένουν ελεύθερα στην κυκλοφορία του αίματος περιμένοντας την ινσουλίνη. Όταν αυτή λείπει, η γλυκόζη στο αίμα μπορεί να φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα, δημιουργώντας προβλήματα.
Πολλοί οργανισμοί που ασχολούνται με τον Διαβήτη αναφέρουν πως η σχέση μεταξύ Διαβήτη και διατροφής έχει τεκμηριωθεί καλά, όπως και η σημασία της διατροφής σε συνδυασμό με ιατρικές παρεμβάσεις για τον Διαβήτη. Εάν παραγνωρισθεί ο ρόλος της διατροφικής «θεραπείας» στην αντιμετώπιση του Σακχαρώδη Διαβήτη, η ρύθμιση της γλυκαιμίας με οποιοδήποτε φάρμακο δυσκολεύει και συχνά γίνεται ανέφικτη.
Κύριοι υπεύθυνοι για την αύξηση της γλυκόζης μεταγευματικά είναι οι υδατάνθρακες. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο πρωταρχικός στόχος είναι η εκπαίδευση σχετικά με την κατανάλωση των υδατανθράκων (είδη και ταχύτητα απορρόφησης της γλυκόζης, γλυκαιμικός δείκτης) και την ευαισθησία σε ινσουλίνη. Στόχος μας είναι ο καλύτερος γλυκαιμικός έλεγχος, δηλαδή να είμαστε όσο πιο κοντά γίνεται στα φυσιολογικά επίπεδα με ασφάλεια.
Επιπλέον, οι διατροφικοί στόχοι θα πρέπει να καθορίζονται από την ιατρική ομάδα του ατόμου που πάσχει από Σακχαρώδη Διαβήτη και να είναι σύμφωνοι με αυτό που μπορεί και προτίθεται να κάνει το άτομο και όχι με αυστηρούς και γεμάτους απαγορεύσεις κανόνες. Το πρόγραμμα διατροφής θα πρέπει να είναι εξατομικευμένο και σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα, δεν υπάρχει ιδανική αναλογία υδατανθράκων, πρωτεϊνών και λιπιδίων.
Συμπερασματικά, η ιατρική διατροφική «θεραπεία» του ατόμου με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1 θα πρέπει να αποτελείται από ένα εξιδεικευμένο διατροφικό πρόγραμμα, σύμφωνο με τους προσωπικούς του στόχους αλλά και τους κανόνες της Υγιεινής Διατροφής. Το πρόγραμμα διατροφής του δηλαδή, είναι αυτό που όλα τα άτομα, ανεξάρτητα από το αν πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη ή όχι, πρέπει να ακολουθούν. Είναι αυτό που μπορεί να βελτιώσει τον γλυκαιμικό έλεγχο και τους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου αλλά και να καταφέρει να διατηρήσει την απόλαυση του φαγητού χωρίς επικριτικούς και μη τεκμηριωμένους αποκλεισμούς τροφίμων.
Πηγή: Clipart-library.com
Πηγή: Clipartpanda.com
Η ιατρική διατροφική «θεραπεία»… με περισσότερες λεπτομέρειες
Τόσο οι ξένοι όσο και οι ελληνικοί οργανισμοί για τον Διαβήτη, υποστηρίζουν ότι η ιατρική διατροφική «θεραπεία» στηρίζεται στην εξατομικευμένη εκπαίδευση των ατόμων που πάσχουν και των ατόμων που μπορεί να τους φροντίζουν. Ο κεντρικός στόχος αυτής της εκπαίδευσης είναι ο έλεγχος των υδατανθράκων τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα. Έτσι, καλό είναι να προτιμώνται υδατάνθρακες με αρκετές φυτικές ίνες, άρα και χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη για την επίτευξη καλύτερου γλυκαιμικού ελέγχου.
Αυτό συμβαίνει γιατί ο γλυκαιμικός δείκτης είναι ένας αριθμός που μας δείχνει ποια είναι η μέγιστη τιμή της γλυκόζης αίματος στο δίωρο μετά την ολοκλήρωση του φαγητού. Η μεταβολή της γλυκόζης είναι αποτέλεσμα της ποιότητας του φαγητού που καταναλώσαμε και θα συμβεί. Ωστόσο, θα ήταν λάθος να επέμβουμε με τη χορήγηση περισσότερων μονάδων ινσουλίνης με στόχο να μειώσουμε τις πιθανότητες για μεγάλη αύξηση της γλυκόζης. Στην περίπτωση που συμβεί αυτό, θα οδηγήσει σε απότομη πτώση της γλυκόζης, πριν το δίωρο με επακόλουθο την υπογλυκαιμία. Για να αποφευχθεί η μεταβολή της γλυκόζης εξαιτίας του γλυκαιμικού δείκτη, μπορούμε να αυξήσουμε στο γεύμα την ποσότητα των φυτικών ινών, των πρωτεϊνών και των υγιεινών λιπαρών και να προσέξουμε τον τρόπο μαγειρέματος.
Ένας ακόμη στόχος της διατροφικής «θεραπείας» είναι η σωστή αντιμετώπιση της υπογλυκαιμίας. Η υπογλυκαιμία είναι η πτώση της γλυκόζης κάτω από 70 mg/dL αίματος με ή χωρίς συμπτώματα. Όταν συμβαίνει σε άτομα που πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2, είναι αποτέλεσμα είτε της περίσσειας δραστικότητας της φαρμακευτικής αγωγής είτε λόγω απρογραμμάτιστης δραστηριότητας.
Για τη διόρθωση της υπογλυκαιμίας χρειάζονται άμεσα απορροφήσιμοι υδατάνθρακες όπως η δεξτρόζη, η οποία βρίσκεται σε ειδικά φαρμακευτικά σκευάσματα. Αν δεν υπάρχει δεξτρόζη, άμεσα απορροφήσιμους υδατάνθρακες περιέχουν τα αναψυκτικά, τα οποία όμως, λόγω των υπολοίπων συστατικών τους, καλό είναι να αποφεύγονται. Λύσεις όπως το ζαχαρόνερο, το μέλι και οι χυμοί δεν είναι καλό να ακολουθούνται για την αντιμετώπιση της υπογλυκαιμίας, καθώς καθυστερούν την απορρόφηση της γλυκόζης που περιέχουν, με αποτέλεσμα το σάκχαρο να πέφτει ακόμη περισσότερο και αργότερα να ανεβαίνει πάρα πολύ. Επίσης, πρέπει να αποφεύγονται τρόφιμα που περιέχουν λίπος (π.χ. σοκολάτες) γιατί κι αυτά καθυστερούν την απορρόφηση γλυκόζης, επιμηκύνουν τη διάρκεια της υπογλυκαιμίας και αργότερα ανεβάζουν το επίπεδο της γλυκόζης εκτός των επιθυμητών ορίων.
Οι γλυκαντικές ύλες αντικαθιστούν τη ζάχαρη σε τρόφιμα και ποτά. Αυτές, επειδή δε μεταβολίζονται από το ανθρώπινο σώμα και απεκκρίνονται ακέραιες, δεν αποδίδουν ενέργεια. Υπάρχουν μη θερμιδικές, ασφαλείς, γλυκαντικές ουσίες όπως η ασπαρτάμη, η σακχαρίνη, το ακεσουλφαμικό κάλιο, το κυκλαμικό νάτριο, η νεοτάμη, η σουκραλόζη και οι γλυκοζίτες στεβιόλης. Υπάρχουν και οι ολιγοθερμιδικές γλυκαντικές ουσίες όπως οι πολυόλες: σορβιτόλη, μαννιτόλη, ερυθριτόλη, λακτιτόλη, μαλτιτόλη και ξυλιτόλη.
Tip: Η φρουκτόζη έχει την ίδια θερμιδική απόδοση με τη ζάχαρη (σακχαρόζη). Άρα, αποδίδει υδατάνθρακες και θερμίδες όπου προστίθεται.
Είναι οι τεχνητές γλυκαντικές ύλες τελικά τόσο ασφαλείς;
Κάποιες τεχνητές γλυκαντικές ουσίες, δεν αποδίδουν σχεδόν καθόλου ενέργεια, όταν χρησιμοποιούνται ως επιτραπέζια γλυκαντικά για να αντικαταστήσουν τη ζάχαρη. Στη σύστασή τους, όμως, προστίθενται ουσίες οι οποίες έχουν θερμίδες και υδατάνθρακες, π.χ. δεξτρόζη, μαλτοδεξτρίνη κλπ.
Επιπλέον, σε μελέτη διαπιστώθηκε ότι τα τεχνητά γλυκαντικά μπορεί στην πραγματικότητα να αυξήσουν τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα. Τα τεχνητά γλυκαντικά μπορεί να αλλάξουν τα βακτήρια του εντέρου ενός ατόμου με την πάροδο του χρόνου. Αυτό σημαίνει ότι δημιουργείται μια ανωμαλία στη χλωρίδα του γαστρεντερικού σωλήνα με αποτέλεσμα την εμφάνιση διαφόρων προβλημάτων υγείας.
Πηγή: Vecteezy.com
Σακχαρώδης Διαβήτης και συννοσηρότητα: Πώς μπορούμε να επέμβουμε;
Τα άτομα που πάσχουν ήδη από ένα αυτοάνοσο νόσημα όπως είναι ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1, έχουν υψηλότερο από το φυσιολογικό κίνδυνο εμφάνισης κάποιου ακόμη αυτοάνοσου νοσήματος, όπως είναι υποθυρεοειδισμός, υπερθυρεοειδισμός, κοιλιοκάκη, ρευματοειδής αρθρίτιδα, λύκος, αυτοάνοση γαστρίτιδα και σύνδρομο Sjögren.
Μεταξύ αυτών των νοσημάτων, η κοιλιοκάκη χρειάζεται ειδική διατροφική θεραπεία. Απαιτεί την αποφυγή της γλουτένης, μιας πρωτεΐνης που βρίσκεται στο σιτάρι, το κριθάρι και τη σίκαλη. Επίσης, η γλουτένη μπορεί να βρίσκεται σε πολλά συσκευασμένα τρόφιμα για λόγους συντήρησης και μάλιστα, συσκευασμένα τρόφιμα που η βάση τους δεν έχει καμία σχέση με τα τρόφιμα στα οποία φυσικά εμπεριέχεται. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι τα αλλαντικά. Γι’ αυτό και τα άτομα που πάσχουν από κοιλιοκάκη, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικά με την ανάγνωση της διατροφικής ετικέτας.
Για περισσότερες οδηγίες, όπως ένα εξιδεικευμένο διατροφολόγιο και τον υπολογισμό των υδατανθράκων, καλό είναι να απευθυνθείτε σε έναν διαιτολόγο-διατροφολόγο.
Επίσης, ειδική διατροφική θεραπεία απαιτείται και για τη γαστρίτιδα. Ο όρος αυτός αναφέρεται σε οποιαδήποτε κατάσταση η οποία περιλαμβάνει φλεγμονή του στομάχου. Η κατανάλωση ορισμένων τροφίμων και η αποφυγή άλλων μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να διαχειριστούν τα συμπτώματα της γαστρίτιδας. Η γαστρίτιδα μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια. Η οξεία γαστρίτιδα εμφανίζεται ξαφνικά και σοβαρά, ενώ η χρόνια γαστρίτιδα διαρκεί για περισσότερο χρόνο.
Εκτός, από τις αυτοάνοσες παθήσεις, ένα άτομο που πάσχει από Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1 έχει αυξημένες πιθανότητες να νοσήσει κι από άλλες ασθένειες ή/και επιπλοκές της πάθησης, όπως η καρδιαγγειακή νόσος, το διαβητικό πόδι, η διαβητική νεφροπάθεια και η διαβητική νευροπάθεια. Η διατροφική θεραπεία που περιλαμβάνει τη δόμηση ενός εξειδικευμένου προγράμματος διατροφής που έχει σχεδιαστεί για τη βελτιστοποίηση των γλυκαιμικών στόχων, της αρτηριακής πίεσης και των λιπιδίων, είναι σημαντική για τη διαχείριση του Διαβήτη και μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης των παραπάνω ασθενειών.
Φυσικά, εδώ είναι σημαντικό να αναφερθεί και η σημασία του υγιούς σωματικού βάρους. Μάλιστα, όταν αναφερόμαστε σε υγιές σωματικό βάρος, δεν εννοούμε το ιδανικό σωματικό βάρος που ανταποκρίνεται σε μία και μοναδική τιμή βάρους, αλλά το εύρος των τιμών του φυσιολογικού βάρους που μας δίνουν το ανώτατο και κατώτατο όριο του Δείκτη Μάζας Σώματος. Ωστόσο, η αξιολόγηση του βάρους μέσω του Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ), ενέχει έναν κίνδυνο, ο οποίος αφορά το κατά πόσο μπορεί να συμπεριληφθεί η άλιπη και η λιπώδης μάζα σώματος στην αξιολόγηση του βάρους.
Εδώ μπαίνει στο παιχνίδι το ενεργειακό ισοζύγιο. Για να το κατανοήσουμε, ας παρατηρήσουμε την εικόνα. Για να μπορέσει κάποιος να διατηρήσει το βάρος του θα πρέπει να καταναλώνει όση ενέργεια έχει λάβει από το φαγητό.
Για να μπορέσει, από την άλλη, να πάρει βάρος, θα πρέπει να υπάρχει πλεόνασμα της προσλαμβανόμενης ενέργειας από το φαγητό σε σχέση με την ενέργεια που καταναλώνει.
Για να μπορέσει, τέλος, να χάσει βάρος, θα πρέπει να καταναλώνει περισσότερη ενέργεια από αυτήν που έλαβε από το φαγητό.
Η κατανόηση των προϋποθέσεων υπό τις οποίες το σώμα αποθηκεύει λίπος ή κινητοποιεί τις αποθήκες λίπους για να χάσει βάρος, μας δίνει ένα εργαλείο για να εκπαιδευτεί, σύμφωνα με τις ανάγκες του, ο κάθε άνθρωπος. Επιπλέον, το υπερβάλλον βάρος έχει συνδεθεί με διάφορες παθολογικές καταστάσεις. Μάλιστα, το υπερβάλλον βάρος από μικρή ηλικία καλλιεργεί προϋποθέσεις για μετέπειτα ανάπτυξη χρόνιων νοσημάτων αλλά είναι κι ενδεικτικό για τη μετέπειτα ενήλικη ζωή του.
Πηγή: Μανιός Γιάννης (2006), Διατροφική αξιολόγηση, Ιατρικές Εκδόσεις Π. Χ. Πασχαλίδης
Ήξερες ότι…
...ένα άτομο με φυσιολογικό βάρος μπορεί να μην είναι υγιές;
Το φυσιολογικό βάρος καθορίζεται με βάση τα ανώτατα και κατώτατα όρια του Δείκτη Μάζας Σώματος. Ο ΔΜΣ δείχνει το πόσο φυσιολογικό είναι το βάρος μας σε σχέση με το ύψος μας. Και γι’ αυτόν τον λόγο, υπάρχει ένα εύρος τιμών φυσιολογικού ΔΜΣ κι όχι ένα ιδανικό βάρος. Ωστόσο, ο ΔΜΣ δεν μπορεί να ανιχνεύσει τη μυϊκή, την οστική αλλά και τη λιπώδη μάζα. Γι’ αυτό, μπορεί κάποιος, ο οποίος έχει ΔΜΣ εντός φυσιολογικών ορίων, να έχει προβλήματα υγείας ίδια με αυτούς που έχουν υψηλό ΔΜΣ. Μάλιστα, από έρευνες φαίνεται ότι άτομα με υγιή ΔΜΣ, είχαν αυξημένες πιθανότητες να νοσήσουν από καρδιαγγειακό επεισόδιο επειδή είχαν σπλαχνικό λίπος.
...σε περίπτωση υπερβάλοντος βάρους, τα παιδιά και οι έφηβοι απαγορεύεται να κάνουν δίαιτα;
Αυτό συμβαίνει γιατί, τα παιδιά και οι έφηβοι, στη συγκεκριμένη φάση της ανάπτυξης, έχουν πολύ έντονους ρυθμούς και οποιαδήποτε απώλεια φαγητού θα δημιουργούσε έλλειψη θρεπτικών συστατικών. Αυτό που μπορεί όμως να γίνει, είναι διατροφική εκπαίδευση ώστε να περιοριστούν τα ανθυγιεινά τρόφιμα και να ενισχυθεί η υγιής διατροφική συμπεριφορά.
...η υπερκατανάλωση τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και ζάχαρη μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στον εγκέφαλο;
Η αυξημένη κατανάλωση λιπαρών και ζάχαρης οδηγεί στην παχυσαρκία. Η παχυσαρκία με τη σειρά της σχετίζεται με διαταραχές της γνωστικής λειτουργίας επηρεάζοντας τη μάθηση και τη μνήμη.
Από την άλλη, είναι προφανές ότι δε χρειάζεται να γίνεται συχνή χρήση της ζυγαριάς γιατί ένα άτομο που δεν είναι εκπαιδευμένο στην αξιολόγηση των ενδείξεων της ζυγαριάς, δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει το αποτέλεσμα του ζυγίσματος. Αυτό όμως που χρειάζεται να κάνει είναι να ακολουθεί μια υγιεινή διατροφή αλλά να έχει και μια υγιεινή καθημερινότητα με τακτική άσκηση, επαρκή ύπνο και κοινωνικοποίηση.
Ακολουθώντας λοιπόν, τις εξατομικευμένες οδηγίες της θεραπευτικής του ομάδας, ένα άτομο που πάσχει από Διαβήτη, μπορεί να διατηρήσει το βάρος του σε φυσιολογικά επίπεδα.
Η θέση της ψυχολογίας στον Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1 και η επίδραση της διατροφής σε αυτήν
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι μια χρόνια μεταβολική διαταραχή που επηρεάζει τη σωματική, κοινωνική και ψυχική συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένης της ψυχολογικής ευημερίας των ατόμων που πάσχουν και απαιτεί ουσιαστική αυτοδιαχείριση δια βίου. Οι ψυχολογικοί παράγοντες και οι πεποιθήσεις για την υγεία των ατόμων αυτών είναι καθοριστικοί παράγοντες ως προς την αυτο-φροντίδα τους. Η εκπαίδευση έχει μια μέτρια επίδραση στη δημιουργία καλύτερης αυτο-φροντίδας, αλλά οι παρεμβάσεις με ψυχολογικό υπόβαθρο είναι σαφώς πιο αποτελεσματικές. Επιπλέον, η σχέση μεταξύ Διαβήτη και ψυχοκοινωνικών διαταραχών είναι πολυπαραγοντική. Η συνύπαρξή τους μπορεί να επηρεάσει τον γλυκαιμικό έλεγχο, την αυτο-φροντίδα και την ποιότητα ζωής.
Καθ’ όλη τη διάρκεια ζωής, ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1 έχει βαθύ (νευρο) ψυχολογικό αντίκτυπο. Μάλιστα, ο κακός γλυκαιμικός έλεγχος του Διαβήτη τύπου 1 στους νέους, μπορεί να επηρεάσει την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη και να παρεμποδίσει τις σχολικές επιδόσεις και στην ενηλικίωση μπορεί να επηρεάσει την επαγγελματική ζωή, τις σχέσεις και τη γονική μέριμνα. Στην εφηβεία και την ενηλικίωση, ο Διαβήτης τύπου 1 σχετίζεται με ήπιες γνωστικές δυσλειτουργίες όπως μειωμένη προσοχή, ταχύτητα επεξεργασίας πληροφοριών και εκτέλεση λειτουργιών. Επίσης, σε όλη τη διάρκεια της ζωής, ο Διαβήτης τύπου 1 σχετίζεται με υψηλότερο επιπολασμό της κατάθλιψης, του άγχους και της δυσφορίας, αλλά και με μια χαμηλότερη ποιότητα ζωής.
Οι επιπτώσεις του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1 στην ψυχολογία των πασχόντων ενέχουν έναν ακόμη κίνδυνο, καθώς καίρια θέση στην αντιμετώπισή του καταλαμβάνει η υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου διατροφής. Ο κίνδυνος αυτός έγκειται στο γεγονός ότι ορισμένοι πάσχοντες από Διαβήτη τύπου 1 μπορεί να αναπτύξουν μια «ανθυγιεινή» σχέση με το φαγητό, κάτι το οποίο ενδέχεται να οδηγήσει σε διατροφική διαταραχή.
Πηγή: Clipart-library.com
Οι διατροφικές διαταραχές είναι περισσότερο συχνές γυναίκες στον γενικό πληθυσμό. Η έρευνα δείχνει ότι οι διατροφικές διαταραχές είναι πιθανώς πιο συχνές στις γυναίκες με Σακχαρώδη Διαβήτη σε σύγκριση με τις γυναίκες που δεν έχουν Διαβήτη. Ωστόσο, τα άτομα με Διαβήτη τύπου 1 έχουν διπλάσιες πιθανότητες να υποφέρουν από διαταραγμένες διατροφικές συνήθειες. Αν και δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα δεδομένα σχετικά με τις διατροφικές διαταραχές σε νεαρά αγόρια και άνδρες με Διαβήτη τύπου 1, η πραγματικότητα δείχνει ότι η διαταραγμένη διατροφή συμβαίνει και μεταξύ νεαρών αγοριών και ανδρών στον γενικό πληθυσμό.
Η βουλιμία είναι η πιο κοινή διατροφική διαταραχή σε γυναίκες με διαβήτη τύπου 1. Ωστόσο, υπάρχουν κι άλλες διαταραχές, όπως η ανορεξία, η αδηφαγική διαταραχή και οι διατροφικές διαταραχές που δεν ταιριάζουν με τους άλλους συγκεκριμένους τύπους (EDNOS). Υπάρχει όμως και η διαβουλίμια (diabulimia), η οποία είναι μια διατροφική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από την σκόπιμη μη έγχυση της ινσουλίνης με αποτέλεσμα την απώλεια βάρους. Η διαβουλιμία είναι συγκλονιστικά συχνή. Το ένα τρίτο των γυναικών με Διαβήτη τύπου 1 αναφέρουν περιορισμό στην ινσουλίνη, με υψηλότερα επίπεδα στις ηλικίες μεταξύ των 15 και 30 ετών. Επειδή τόσο ο Διαβήτης όσο και οι διατροφικές διαταραχές συνεπάγονται την προσοχή στην εικόνα σώματος, τη διαχείριση του βάρους και τον έλεγχο της διατροφής, μερικοί άνθρωποι αναπτύσσουν ένα πρότυπο στο οποίο χρησιμοποιούν την πάθηση του Σακχαρώδη Διαβήτη για να δικαιολογήσουν ή να καλύψουν τη διατροφική διαταραχή. Κάποια συμπτώματα ύπαρξης διατροφικής διαταραχής είναι η ανεξήγητη αύξηση των επιπέδων της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια διαβητικής κετοξέωσης, η έντονη ανησυχία για το μέγεθος / σχήμα του σώματος, η υπερβολική άσκηση με ακολουθούμενη υπογλυκαιμία, τα γεύματα με ελάχιστες θερμίδες και η απουσία εμμήνου ρύσεως για τις γυναίκες.
Μια ομάδα επαγγελματιών υγείας, όπως ο επαγγελματίας ψυχικής υγείας, ο ενδοκρινολόγος ή παθολόγος εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη, ο εξιδεικευμένος σε θέματα Διαβήτη νοσηλευτής, ο διατροφολόγος, είναι η ορθότερη προσέγγιση για την ολιστική θεραπεία του Διαβήτη.
Πηγή: Clipart-library.com
Συγγραφή εκπαιδευτικού υλικού:
Βασιλική Λαζαρίδου
Διαιτολόγος – Διατροφολόγος
